Na szczególną uwagę w serialowej ofercie tego lata zasługuje nowość Netflixa – Ostatni Carowie. Sześcioodcinkowy cykl przedstawia autentyczną historię spektakularnego upadku rodziny Romanowów oraz rosyjskiego imperium. Epicka opowieść pokazuje, jak mroczne, rodzinne sekrety doprowadziły do rozpadu jedno z najpotężniejszych imperiów na ziemi, a Polsce otworzyły furtkę do niepodległości. 

Przy gwiździe parowozów, rżeniu koni i huku wystrzałów  zakończyły się zdjęcia do filmowej opowieści o kawalerzystach Pułku 3. Strzelców Konnych. Pośród starych lokomotyw i składów pociągów w Chabówce kręcono sceny niemieckiego nalotu oraz załadunku żołnierzy na szlak bojowy. Premiera filmu 5 października.

Na Śląsku rozpoczęły się zdjęcia do drugiego sezonu serialu „Stulecia Winnych”,  który wiosną 2019 podbił serca widzów TVP1. Reżyserem trzynastoodcinkowej serii będzie Michał Rogalski, a w rolach głównych wystąpią ponownie m.in. Kinga Preis, Jan Wieczorkowski, Weronika Humaj i Karolina Bacia.  Do obsady dołączą również Stefan Pawłowski, Piotr Rogucki, Mateusz Janicki i Lesław Żurek.

Już od jutra na ekranach „Na zawsze razem” w reż. Mikhaëla Hersa, z Vincentem Lacoste, Isaure Multrier i Stacy Martin w rolach głównych. 

31 sierpnia w warszawskim kinie Iluzjon pokaz niepublikowanych dotąd przedwojennych kronik Polskiej Agencji Telegraficznej oraz nieznanych materiałów przedstawiających atak na Polskę we wrześniu 1939 roku! To przejmująca opowieść o ostatnich latach II RP. Nie zabraknie głosów „Świadków Epoki”, a także wyjątkowego zestawienia filmowych perspektyw początku wojny pt. „Polski wrzesień w oczach świata”.   

„Najmro” to komedia akcyjna o królu złodziei i ucieczek. Film inspirowany jest prawdziwymi wydarzeniami z życia Zdzisława Najmrodzkiego, który ośmieszał władze wymykając się 29 razy organom ścigania. Kobiety go kochały, a mężczyźni  - podziwiali. 

W Warszawie zakończył się przed kilkoma dniami festiwal filmów koreańskich. W Londynie -  również. Wyruszył w tej chwili w trasę po Wielkiej Brytanii. W połowie listopada rozpoczął się w Polsce festiwal Pięć Smaków – ‘filmowa podróż do Azji’, jak określają tegoroczną imprezę jej organizatorzy. To doskonały czas, by przypomnieć w krótkim skrócie historię koreańskiego kina.

„Katyń - Ostatni świadek” odsłania kulisy jednej z najbardziej poruszających historii czasów II wojny światowej – ukrywanej przez lata prawdzie o zbrodni katyńskiej. Zainspirowany biografią jej naocznego świadka, Iwana Kriwoziercowa alias Michała Łobody, próbuje dojść przyczyny przedwczesnej śmierci mężczyzny w podejrzanych okolicznościach w Wielkiej Brytanii, w 1947 roku.

W roli brytyjskiego dziennikarza, który odkrywa dla zachodniego świata przerażającą prawdę o popełnionym przez Sowietów mordzie katyńskim zobaczymy Alexa Pettyfera („Jestem numerem cztery”). Michała Łobodę zagra Robert Więckiewicz, zaś jego przyjaciela Andrzeja Nowaka – Piotr Stramowski („Pitbull. Niebezpieczne kobiety”). Ponadto w filmie wystąpią: Henry Lloyd Hughes („Iluzja 2”), Michael Gambon („Harry Potter”) oraz Talulah Riley („Westworld”). Inspiracją do napisania scenariusza stała się osobista historia reżysera Piotra Szkopiaka, który w Katyniu stracił dziadka.

Powojenny Bristol. Dziennikarz Stephen Underwood (Alex Pettyfer) marzy o sławie i temacie, który wreszcie rozkręci jego karierę. Ta szansa rodzi się, gdy mężczyzna przypadkowo wpada na trop sprawy samobójstwa polskiego żołnierza przebywającego w lokalnym obozie dla uchodźców. Podążając za dziennikarskim instynktem, Stephen dociera do informacji o tym, co tak naprawdę wydarzyło się w Katyniu. Ich ujawnienie wpłynie na losy całej powojennej Europy. 

„TEN FILM MA BYĆ HOŁDEM DLA OFIAR ZBRODNI KATYŃSKIEJ” – rozmowa z reżyserem Piotrem Szkopiakiem

Piotr Szkopiak jest brytyjskim reżyserem i scenarzystą. Jego debiutancki film fabularny - „Small Time Obsession”, zebrał pozytywne recenzje krytyków i był pokazywany na kilku międzynarodowych festiwalach, między innym we Francji i Nowej Zelandii. Szkopiak jest uznanym reżyserem telewizyjnym, za pracę przy serialu „Emmerdale” był nominowany do Nagrody BAFTA, przyznawanej przez Brytyjską Akademię Filmową. Mimo iż urodził się i wychował w Wielkiej Brytanii, to nie zapomina o polskich korzeniach. Jego najnowszy film „Katyń - Ostatni świadek” to także rozliczenie się z trudną, rodzinną przeszłością.

Tłem filmu „Katyń – Ostatni świadek” są prawdziwe wydarzenia. Jaka jest historia zbrodni katyńskiej?

Należy zacząć od początku wojny - we wrześniu 1939 roku Polska została zaatakowana przez nazistowskie Niemcy od zachodu i od wschodu przez Związek Radziecki. Polska armia walczyła dzielnie na obu frontach, ale ostatecznie poniosła klęskę już w kilka tygodni później. Na wschodzie kraju polscy oficerowie oraz inteligencja zostali więźniami radzieckich obozów jenieckich, a ponad milion cywilów zostało deportowanych w głąb Związku Radzieckiego, połowa z nich nie dożyła końca wojny. W kwietniu 1943 roku w lesie w pobliżu Katynia wycofujący się na zachód niemieccy żołnierze dokonali przerażającego odkrycia. W masowych grobach znaleźli ponad 4 tysiące ciał polskich żołnierzy. To była egzekucja - wszyscy zginęli od strzału w tył głowy. Szacuje się, że ofiar Katynia jest ponad 22 tysiące, a  wiele szczegółów tej zbrodni dopiero teraz wychodzi na światło dzienne.

Mimo, że fabuła jest osadzona w wojennej i powojennej rzeczywistości, to nie jest to typowo historyczny film.

„Katyń – Ostatni świadek” to raczej thriller polityczny czerpiący z tradycji takich filmów jak „Tajna placówka” czy „Wszyscy ludzie prezydenta”, ale napisany ze współczesną wrażliwością. Każda z postaci ma coś do ukrycia, nikt nie jest tym, kim może się wydawać na pierwszy rzut oka. Nie powiedziałbym, że jest to film noir, ale z pewnością wizualnie inspirowałem się tą stylistyką. Oczywiście wszystkie fakty dotyczące zbrodni katyńskiej i prób jej tuszowania są w filmie wiernie oddane, jednak sama opowieść jest fikcyjna, podobnie jak większość jej bohaterów, którzy zostali stworzeni na potrzeby fabuły. Postacią historyczną jest natomiast Michał Łoboda – człowiek, który był naocznym świadkiem zbrodni katyńskiej.

Jak pozyskał pan polskich aktorów do tego projektu?

Pierwotne zakładałem, że Michała Łobodę zagra Rosjanin, bo właśnie tej narodowości był ostatni świadek. Bardzo chciałem natomiast, żeby Robert Więckiewicz wcielił się w polskiego pułkownika, Janusza Pietrowskiego. Kiedy wysłaliśmy scenariusz do Roberta okazało się, że jest on bardziej zainteresowany rolą świadka. Przyleciałem do Polski, żeby się z nim spotkać i wybadać grunt. Mieliśmy rozmawiać około godziny, a cztery godziny później wciąż dyskutowaliśmy o filmie. To było fantastyczne. Robert zaczął grać przed nami już podczas czytania fragmentów scenariusza, a ja od razu wiedziałem, że to jest jego rola. Piotra Stramowskiego z kolei mój koproducent spotkał na festiwalu filmowym w Polsce i przedstawił mu propozycję zagrania roli Andrzeja Nowaka. Widziałem Piotra w „Pitbullu” i wiedziałem, że to świetny aktor, ale obawiałem się, że może odmówić ze względu na swoje zobowiązania w Polsce, a przecież nie była to główna rola. Na szczęście rozumiał, jak duże znaczenie ma ta postać dla całej historii i od razu z zainteresował się scenariuszem.


Alex Pettyfer jest odtwórcą głównej roli. Skąd pomysł, by zagrał dziennikarza śledczego, Stephena Underwooda?

Alex ma w sobie kombinację siły i wrażliwości. To idealne połączenie, by sportretować skonfliktowanego ze sobą, ale ambitnego dziennikarza. Rozumiał tę historię i swoją postać już od pierwszych rozmów o filmie. Pracowaliśmy też wspólnie nad scenariuszem. Alex wniósł wiele do tego projektu.

Tallulah Riley jest właściwie jedyną kobietą w obsadzie. W jaki sposób zaangażowała się w ten film?

Nad tym projektem pracuję już od 2001 roku. Kilka lat temu zacząłem zastanawiać się kogo obsadziłbym w głównych rolach: wypisałem sobie listę aktorów i aktorek, z którymi chciałbym pracować przy filmie. Już wtedy Tallulah Riiley była brana przeze mnie pod uwagę. Kiedy projekt nabrał tempa i zaczęliśmy szukać obsady, to jej nazwisko znów wypłynęło. Nasze grafiki na szczęście się zgrały, a Tallulah była zainteresowana filmem. Na jej barkach leży duża odpowiedzialność - jest bardzo emocjonalną postacią, której główną motywacją jest miłość i dobro tych, których kocha.

Dla pana to bardzo osobisty film. Czy może pan zdradzić więcej?

Ten temat traktuję personalnie, bo dotyczy też historii mojej najbliższej rodziny. Moja matka, Emilia Szkopiak, była zesłana na Syberię przez Sowietów w 1940 roku. Udało się jej opuścić Związek Radziecki w 1942 roku i osiedlić się w Londynie w 1947 – żyje tu do dzisiaj. Jej ojciec, a mój dziadek – Wojciech Stanisław Wójcik – jest jedną z ofiar zbrodni katyńskiej. Ja jestem filmowcem, nie jestem historykiem, politykiem czy ekspertem w sprawie Katynia – mówię o tym, bo to dla mnie ważny temat. Miałem też możliwość czerpania informacji z wielu źródeł - jeszcze zanim zacząłem pisać scenariusz, wiedziałem sporo o tej zbrodni od mojej mamy. W Wielkiej Brytanii też więcej się o tym mówiło niż za żelazną kurtyną.

Jaki miał pan cel przy tworzeniu tego filmu?

Chciałem, aby to był zajmujący thriller, który spodoba się publiczności, ale zależało mi również na tym, by oddać hołd ludziom, którzy zginęli w wyniku tej zbrodni. Mam nadzieję, że dzięki temu filmowi widzowie uświadomią też sobie wojenną i powojenną sytuację Polaków; może uda się im zrozumieć, dlaczego wspomnienia tych wydarzeń wciąż są żywe w politycznym klimacie Europy Wschodniej.

Mat. pras.

Było zimno, śnieg padał, zasypując chodniki. Wiatr dmuchał prosto w twarz małej dziewczynki, która bosa i głodna szła ulicą. Słońce powoli chyliło się ku horyzontowi, stawało się coraz ciemniej. Ukraina, lata 1932-1933. Głód. - tak opisuje swój krótkometrażowy film pt. „Głód” reżyserka Marika Krajniewska. Cytat ze znanej wszystkim bajki o dziewczynce z zapałkami nie jest przypadkowy. Bowiem właśnie na tej bajce oparta jest opowieść o wielkiej tragedii, jaka miała miejsce na Ukrainie w latach trzydziestych ubiegłego stulecia.