To pytanie właśnie o siłę życia jest dziś we współczesnym świecie bardzo ważne. Coraz liczniejsi z nas nie radzą sobie z presją wymagań, okoliczności, wycofują się z życia ulegając rozpaczy, wpadają w depresję ...

Filmowe próby odpowiedzi na to pytanie mogliśmy zobaczyć na tegorocznym  festiwalu EDUKINO – SIŁY ŻYCIA w PROM Kultury.
Spośród 200 filmów z 40 krajów zgłoszonych do konkursu, wybrano 50. Warszawska publiczność miała możliwość większość z nich zobaczyć na dużym ekranie kina na Saskiej Kępie w dniach 8-10 listopad. Po wszystkich pokazach twórcy, którzy licznie przybyli z różnych stron Polski ale też z Serbii, Francji, Norwegii, USA, opowiadali zgromadzonej publiczności o sile życia, swojej i swoich bohaterów. Uroczysta gala ostatniego dnia wydarzenia nie była jednak zakończeniem tegorocznego festiwalu, który w formie on-line trwa nadal a filmy można zobaczyć na platformie EDUKINO VOD do 30 listopada.

Festiwalowe filmy dotykają szerokiego spektrum problemów, z jakimi boryka się współczesny człowiek. Ich bohaterowie zmagają się z traumą dzieciństwa, nieuleczalną, śmiertelną chorobą, z trudem opieki nad dotkniętą niepełnosprawnością ukochaną osobą, z brakiem miłości, samotnością, z kalectwem, bezprawiem, przemocą, z poczuciem klęski, przemijaniem i losem migranta. Mimo to trwają, walczą, chcą zrozumieć otaczający ich świat, są wierni sobie, kochają i cieszą się życiem. Siły na dalszą egzystencję czerpią z wielu źródeł; z pracy twórczej, uprawiania sztuki, poprzez miłość i doświadczanie zwykłej ludzkiej akceptacji i życzliwości, realizując swoje marzenia i cele czy szukając jej w kontakcie z naturą i nie rzadko z Bogiem.

Krótkie filmy adresowane do młodzieży pokazują z kolei nastoletnich bohaterów stawiających czoła całemu spektrum problemów, z jakimi boryka się również festiwalowa młodzież. Pytania i komentarze po projekcjach świadczyły o tym, że nie jest im obce doświadczenie zaniżonej samooceny i destrukcyjnego głosu wewnętrznego krytyka, wyobcowanie w hejtującym środowisku, samotność, uzależnienie od Internetu i gier video i że bardzo poruszyły ich pokazane filmy.

Złotych Koperników – festiwalowych statuetek dłuta Hanny Kann Bogomilskiej – było aż siedem – sześć regulaminowych i jeden dodatkowy dla legendarnej aktorki Jacqueline Bisset za wybitną kreację w filmie „Loren&Rose" Russela Browna. Wśród laureatów znalazły się poruszające dokumenty, średniometrażowy film nagradzany na w polskich festiwalach: „Twarze Agaty" w reżyserii Małgorzaty Kozery i długometrażowy obraz „Ta którą kocham" Pawła Hejbudzkiego.
Statuetkę za piękny dokument krótkometrażowy „Krośnja" odebrał reżyser serbski, Predrag Todorowić, który przyjechał na festiwal z całą ekipą filmową z zamiarem nakręcenia filmu o Festiwalu. A Złotego Kopernika za wzruszający krótki film fabularny „URodziny" odebrały w imieniu reżyser Marianny Korman producentka Agnieszka Pakoca  i odtwórczyni głównej roli Aleksandra Grącka Baczyńska. Po statuetkę za pełnometrażowy film fabularny „Dotknij mnie" – wyszedł, w imieniu Borisa Kazdhana z Izraela, członek jego ekipy filmowej, Oleg Bukhalo.  Twórcę filmu „Martwy Tor" – Antonio Maciocco reprezentował sekretarz stowarzyszenia Sardyńczyków – Shardana Association. I tylko z Iranu nikt nie przyjechał po trofeum dla zmarłego na covid Hooshanga Mirzaei, twórcy fabularnego filmu średniometrażowego „Anaram".

Owacja na stojąco była dla organizatorów niespodzianką ale też bardzo znaczącym zakończeniem uroczystości. W foyer, przy lampce szampana i muzyce „Kapeli Zamorskiej" odbyła się mniej oficjalna część wydarzenia. Szczególną oprawę rozmowom zapewniała wystawa młodej artystki Doroty Chwedorowicz pt. „Siły życia".

EDUKINO Festiwal Filmów Edukacyjnych - trwa nadal. Do 30 listopada można obejrzeć festiwalowe filmy na EDUKINO VOD. Koszt wszystkich projekcji to cena jednego biletu. Zapraszamy serdecznie na https://edukino.pl/vod