Rok 1989. Młoda dziewczyna, Maryśka zachodzi w ciążę ze starszym od niej milicjantem Darkiem. Mężczyzna nie chce dziecka i zmusza kobietę do aborcji. Mimo kiepskiej sytuacji materialnej i ambitnych planów życiowych Maryśka decyduje się urodzić, a Darek usuwa się z jej życia. Wkrótce potem na świat przychodzi jej syn, w którego wychowaniu wspiera ją starsza siostra, Marta. Bardzo szybko okazuje się, że chłopiec mocno różni się od rówieśników: jest dziwnie wycofany, zamknięty w sobie, a jedyne wypowiadane przez niego słowo to „śubuk”. Mijają kolejne lata, syn Maryśki zostaje wyrzucony z przedszkola, a po jakimś czasie pojawia się diagnoza lekarzy: chłopiec ma autyzm. Maryśka początkowo nie wie, jak odnaleźć się w tej sytuacji, a w Polsce lat 90. nikt nie rozumie tego zaburzenia. Kobieta ma przeciwko sobie również zawziętego sąsiada Feliksa, który – słysząc krzyki dziecka w mieszkaniu – donosi na policję, że ta znęca się nad synem. Maryśka jednak nie poddaje się i postanawia dowiedzieć się jak najwięcej o autyzmie oraz zrobić wszystko, aby jej syn mógł podjąć normalną edukację. Wie bowiem, że chłopiec jest ponadprzeciętnie inteligentny, ale wymaga więcej uwagi i cierpliwości od otoczenia. Rzucając wyzwanie służbie zdrowia i polskiemu systemowi oświaty, Maryśka odnajduje inne matki w podobnej sytuacji, ignorowane przez system. Od tej pory kobieta nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel oraz zapewnić swojemu synowi społeczną akceptację i zrozumienie.
W roli głównej, po raz pierwszy w swojej karierze, występuje aktorskie odkrycie ostatnich lat, Małgorzata Gorol, znana m.in. z filmów „Twarz” Małgorzaty Szumowskiej i „Magnezja” Maćka Bochniaka. Wspierają ją – nagradzany na całym świecie za rolę w filmie „Ostatnia Rodzina” – Andrzej Seweryn, kilkukrotna laureatka Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł – Aleksandra Konieczna („Ostatnia Rodzina”, „Boże Ciało”), odkrycie głośnego serialu HBO, „Ślepnąc od świateł” – Marta Malikowska, gwiazda serialu „Chyłka” – Filip Pławiak oraz po raz pierwszy na ekranie – Wojtek Krupiński i Wojciech Dolatowski. Reżyserem „Śubuka” jest Jacek Lusiński, twórca poruszającego obrazu „Carte Blanche”. Wspólnie z Szymonem Augustyniakiem jest on również autorem scenariusza, który wygrał prestiżowy konkurs Script Pro w 2019 roku.
„Śubuk” w kinach od 2 grudnia!
„Śubuk” został nagrodzony za najlepszy scenariusz na 47. Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni gdzie spotkał się z niezwykle entuzjastycznym przyjęciem krytyków.
„Śubuk”, czyli list miłosny do walecznych matek. Mogło być kiczowato i nieznośnie sentymentalnie, jest prosto i poruszająco. Wielka w tym zasługa Małgorzaty Gorol, która w roli matki dziecka z autyzmem pokazuje pazur.
Maja Staniszewska, Wysokie Obcasy
„Śubuk” pokazuje, że każdy opór można złamać, że w każdym człowieku, najbardziej wydawałoby się niedostępnym i nieczułym, jest jakaś cząstka dobra i to dobro można uruchomić. A kiedy się to uda, to można przenieść góry. W dzisiejszych czasach taki film jest jak lekarstwo, jest znakomity! A jeszcze na dodatek jest bardzo dobrze zrobiony i świetnie zagrany. Rola matki, która jest tu spiritus movens, to rola do nagrody aktorskiej, zagrała ją Małgorzata Gorol i to jest wybitna rola. Ocena 8/10, bardzo dobry film, polecam Państwu!
Tomasz Raczek
"Śubuk" jest filmem pełnym energii. Zdjęcia Bartosza Nalazka nie drepczą, ale gonią za Marią, ta zaś wciąż jest w ruchu. Załatwia, organizuje, buntuje się wobec procedur szkolnych i społecznych, namawia kobiety do wspólnej walki. Dzięki nieinwazyjnym, celnym kostiumom Anny Englert, oraz scenografii Marka Zawieruchy, dostajemy informację, że wszystko się zmienia, fryzury, kolory i Polska, tylko system wciąż pozostaje t samo bezduszny. Film nie przypomina jednak ponurych dramatów społecznych Andrei Arnold czy Kena Loacha, chodzi o inną tonację. Bliżej przypowieści niż krzyku.
Łukasz Maciejewski, Interia.pl
Przejmujące, lecz nie natrętne kino społeczne. „Śubuk” w reżyserii Jacka Lusińskiego, jest pozbawiony dosłowności i mimo publicystycznych wątków - przejmujący. Oparty na prawdziwych wydarzeniach, fabuła zainspirowana została losami kilku kobiet, a scenariusz jest efektem długiej i żmudnej dokumentacji. Producentami filmu są twórcy sukcesu "Bożego Ciała" i "Ostatniej Rodziny", co mówi samo za siebie.
W tej opowieści o kobiecej waleczności i uporze, gdzie łatwo było popaść w dydaktyczny ton, reżyserowi udało się bez cienia nachalności pokazać matkę, która nie cofnie się przed niczym w walce o akceptację dla swojego dziecka. Długo trwała owacja po projekcji filmu w Teatrze Muzycznym w Gdyni.
Justyna Kobus, tvn24.pl
Gatunek: dramat
Produkcja: Polska 2022
Reżyseria: Jacek Lusiński („Minuta ciszy” – serial, „Carte Blanche”)
Producenci: Leszek Bodzak, Aneta Hickinbotham / Aurum Film („Boże Ciało”, „Ostatnia Rodzina”, „Carte Blanche”)
Koproducenci: CANAL+ Polska, Podkarpacki Regionalny Fundusz Filmowy
Film jest współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej
Scenariusz: Jacek Lusiński („Carte Blanche”), Szymon Augustyniak
Zdjęcia: Bartosz Nalazek („Eastern”)
Scenografia: Marek Zawierucha („Boże Ciało”)
Charakteryzacja: Aneta Brzozowska („Boże Ciało”)
Kostiumy: Anna Englert („Mowa ptaków”)
Montaż: Jarosław Barzan („Zabij to i wyjedź z tego miasta”, „Bogowie”)
Muzyka: Hania Rani („Jak najdalej stąd”)
Obsada: Małgorzata Gorol („Magnezja”, „Plan B”, „Twarz”), Andrzej Seweryn („Ostatnia Rodzina”, „Różyczka”, „Ziemia obiecana”, „Rojst” – serial), Marta Malikowska („Ślepnąc od świateł” – serial, „Tarapaty 2”), Wojtek Krupiński (debiut), Wojciech Dolatowski (debiut), Aleksandra Konieczna („Boże Ciało”, „Ostatnia Rodzina”), Filip Pławiak („Czerwony pająk”, „Chyłka” – serial), Małgorzata Hajewska-Krzysztofik („33 sceny z życia”, „Atak paniki”)
