Reżyser do współpracy zaprosił śmietankę włoskiego kina: muzykę stworzył Nicola Piovano, laureat Oscara za najlepszą muzykę filmową do obrazu "Życie jest piękne" Roberta Benigniego, piosenkę przewodnią do filmu nagrał Claudio Baglioni, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli piosenki autorskiej we Włoszech, w obsadzie aktorskiej znalazła się również czołówka włoskiego kina. Główną męską rolę Muccino powierzył Pierfrancesco Favino, którego polska publiczność doskonale zna z takich filmów jak "Suburra", "Zdrajca" i "Mąż czy żona", gdzie partnerował Kasi Smutniak. W "Najlepszych latach" widzowie zobaczą również przepiękną Micaelę Ramazzotti, znaną polskim widzom m.in. z komediodramatu „Zwariować ze szczęścia” czy "Coś pięknego". Pozostałe role zagrali Kim Rossi Stuart, Claudio Santamaria oraz Nicoletta Romanoff.
W KINACH OD 18 CZERWCA 2021
Rzym, wczesne lata 80-te. Czworo przyjaciół Gemma, Giulio, Paolo i Riccardo mają po 16 lat, i całe życie przed sobą. Dla każdego z czwórki bohaterów życie zgotowało inny scenariusz, weryfikując, nierzadko brutalnie, ich nastoletnie fantazje czy idee. Jednak nawet to nie stanie na przeszkodzie w próbie odbudowy młodzieńczej przyjaźni.
Od niewinnej młodości aż po blaski i cienie dorosłego życia. Od idealizmu po rozczarowania oraz frustracje. W nowym filmie ceniony włoski reżyser i scenarzysta Gabriele Muccino towarzyszy swoim bohaterom przez czterdzieści lat. Przedstawiając ich losy, tłem czyni pełną politycznych zawirowań najnowszą historię Włoch.
Inspiracją do powstania "Najlepszych lat" były dla mnie klasyki włoskiego kina "Tacy byliśmy zakochani" Ettore Scoli oraz "Życie nie jest łatwe" Dino Risiego. Te filmy pomogły mi zrozumieć kim jesteśmy, skąd pochodzimy, dlaczego jesteśmy dzisiaj tym kim jesteśmy - mówi reżyser, Gabriele Muccino. - "W każdym z bohaterów filmu jest trochę mnie. Zaczynając od lęku przed bylejakością, ucieleśnioną przez postać Favino, który chce wybić się w świecie, w którym władza ma fundamentalne znaczenie. W Santamarii jest z kolei ta niedojrzała część mnie, której zawsze się obawiałem jako artysta, strach przed brakiem wystarczającego talentu. Paolo, grany przez Rossiego Stuarta, jest tym, któremu poprzez spokój i kontemplację udaje się podbić serce ukochanej kobiety. We wszystkich tych przypadkach jest trochę mnie."
BIOGRAM REŻYSERA
Gabriele Muccino – ceniony włoski reżyser, scenarzysta i producent. Urodził się w 1967 roku w Rzymie, pochodzi z artystycznej rodziny. Porzucił studia filologiczne na rzecz kina i terminowania w rzymskim Centro Sperimentale di Cinematografica. Rozpoczynał od krótkich metraży pokazywanych na antenie włoskiej telewizji Rai Uno. W pełnym metrażu zadebiutował w 1998 roku filmem „Ecce facto”, ale prawdziwym przełomem okazał się jego trzeci film. Nakręcony w 2001 roku „Ostatni pocałunek” przyniósł mu nagrodę publiczności na Sundance Film Festival i międzynarodową rozpoznawalność, która zaowocowała zainteresowaniem ze strony Hollywoodu. Czego dowodem „W pogoni za szczęściem” (2006) czy „Siedem dusz” (2008), oba z Willem Smithem w roli głównej. Muccino kontynuował kręcenie filmów za oceanem, współpracując z takimi gwiazdami, jak Russell Crowe, Uma Thurman czy Gerard Butler. Wraca też do swoich włoskich korzeni za sprawą takich produkcji jak „Nadeszło lato” (2016) czy „Najlepsze lata” (2020).
Filmografia:
2020 Najlepsze lata / Gli anni più belli
2020 Calabria, terra mia (kr.m.)
2018 W domu wszystko ok. / A casa tutti bene
2018 Vasco e Viola (kr.m.)
2016 Nadeszło lato / L’estate addosso
2015 Ojcowie i córki / Fathers and Daughters
2012 Trener bardzo osobisty / Playing for Keeps
2010 Baciami ancora
2010 Senza tempo (kr.m.)
2008 Siedem dusz / Seven Pounds
2007 Heartango (kr.m.)
2007 Viva Laughlin (serial TV – jeden odcinek)
2007 Nera (kr.m.)
2006 W pogoni za szczęściem / The Pursuit of Happyness
2006 Kogo tu szukacie? / Chi siete venuti a cercare? (TV dok.)
2004 Giovani talenti italiani (segment: 14 agosto)
2003 Pamiętaj mnie / Ricordati di me
2001 Ostatni pocałunek / L’ultimo bacio
1999 Na zawsze ty / Come te nessuno mai
1999 Gli amici di Sara (TV dok.)
1998 Ecco fatto
1996 Intolerance (segment: Max suona il piano)
